Alexis McGrigg In The Beloved

In The Beloved is the latest addition to the visual cosmology of interdisciplinary artist Alexis McGrigg. A sequence of painterly choreographies, this exhibition of new works extends the transcendent narrative she has been refining and expanding since 2015. The storytelling architecture from which these works developed concerns the artist’s personal investigations into a multiform, pluralized conception of Blackness. McGrigg’s practice encompasses painting, drawing, experimental video, and installation. These multiple approaches are channeled towards a set of artistic exercises which themselves rely on a constellation of influences across painting, literature and music. The dynamic breadth of her chosen wellsprings of information and mediums of experimentation are crucial to this assemblage of paintings at Almine Rech Brussels.
McGrigg situates herself as a multi-media abstractionist. This series of works reflects the wide net of reference points which infuse her particular style of ethereal pictorial expression. The pieces are suggestive of some of her influential touchstones, such as the variably surfaced, splattered color fields of the lyrical abstract painter Sam Gilliam and the startling blue of Yves Klein’s conceptual pigmentations. With this exhibition, the artist has electrified her familiar chromatic palette. The deep indigo, striking violet and turquoise, traces of magenta and scatterings of gold which recur throughout her practice are cast with captivating vibrancy. Fabric dyes on canvas, mixed with acrylic and charcoal, are layered to create sinuous splotches and textured compositions. Crucially, these tactile coatings are more than a passive backdrop. The chronology of her method relies on this textured, multicolored surface as a point of emergence for her abstracted figures.
The cloudy silhouettes in these paintings are indeed prefigured by the space around them, created by a conjunction of chance and intention. McGrigg’s technique allows for a measure of unpredictability, and the shapes of the figures are determined by where she sees them being revealed through the initial layering of dappled, swirling colors. The intermingling of interior and exterior—which is foundational to her conceptualization of “The Beloved”—is also visually rendered through the porousness between the figures and what surrounds them. The resulting material interchangeability captures the way they are not just of similar but the same matter. The paintings engage a Black metaphysics which skirts around presumed physical barriers between beings and their environments. Constitutively intermingled with their space, her spectral figurations are identified by their luminous contours: cloudy traces of white and loose outlines of dusted gold. While a few of them appear as solitary figures, most have companions, rendering this series as an enactment of McGrigg’s investigations into collective and communal ways of being.
McGrigg’s turn away from the terrestrial towards the celestial occurs in a lineage of similar gestures of Black cultural production. From Sun Ra to Octavia E. Butler, Black artists of various mediums have dislodged themselves from the earthly sphere as a way of refusing its dominant white supremacist terms of power, valuation, and existence. While McGrigg is not positioned within Afrofuturism in any definitive way, her practice enlivens an orientation towards imaginative exercises and forms of speculative creation along similar terms—experimenting with how Black peoples have taken on the task of imagining alternatives ways of being through her conceptual cosmology of paintings. Hers is very much a process of contemporary mythmaking, offering her paintings as a vehicle for a fabular technique which renders these paintings an intentional form of visual storytelling.
In The Beloved demonstrates the aquatic quality of the astral conjuring which define McGrigg’s paintings. The artist activates the ways sky and sea are chromatically linked, as well as how both these spaces of impossible human habitation carry a valence of the mysterious and the unknown—and a related invitation towards fantastical envisioning. The artist’s conceptual narrative is bound to the liquid movements of a cyclical temporality. The paintings hold a rotational elan, sustained the dynamism of the figures themselves, animated by a delicate sense of constant metamorphosis. While there is a verticality to the pieces, especially those with clearer figures, these are not rigid spatial terms. McGrigg’s paintings contain a sense of inward and outward motion, with the impression they might fold on themselves and actively mimic the same temporal cycles which inspired them.
The watery method of her pigmentations and hazy figurations are crucial to how these paintings orchestrate a dreamlike atmosphere of speculation. The velvety surfaces, incandescent colors and sinuous convergences of In The Beloved are the visual transmission of the artist’s metaphysics of Blackness. Ultimately, McGrigg’s paintings appear as expansive portals.
– Yasmina Price, writer, researcher and PhD student in the Departments of African American Studies and Film & Media Studies at Yale University.

In The Beloved constitue la dernière itération de la cosmologie visuelle de l’artiste interdisciplinaire Alexis McGrigg : sorte d’enchainement de chorégraphies picturales, cette exposition de nouvelles œuvres prolonge le récit transcendant qu’elle affine et amplifie depuis 2015. L’architecture narrative formant le socle du travail de l’artiste nous informe sur ses explorations personnelles d’une approche multiforme et plurielle de la Blackness. La pratique de McGrigg mêle peinture, dessin, vidéo expérimentale et installation, approches multiples orientées vers un ensemble d’exercices artistiques eux-mêmes fondés sur une myriade d’influences issues de la peinture, la littérature ou la musique. L’ampleur dynamique des sources d’information et moyens d’expérimentation choisis est un aspect essentiel de l’assemblage de peintures qu’elle présente aujourd’hui chez Almine Rech Bruxelles.
McGrigg se décrit comme une abstractionniste multimédia. Cette série d’œuvres reflète le vaste réseau de références qui imprègnent son style si particulier d’expression picturale éthérée. Les toiles évoquent quelques-unes de ses principales influences : les zones de couleurs éclaboussées à surface variable de Sam Gilliam, maître de l’abstraction lyrique, ou encore le bleu fascinant des pigmentations conceptuelles d’Yves Klein. À travers cette exposition, l’artiste électrise sa palette chromatique singulière : indigo profond, violet et turquoise percutants, traces de magenta et ors saupoudrés que l’on retrouve tout au long de sa pratique se mêlent avec une vivacité remarquable. Ses teintures textiles sur toile, mélangées à l’acrylique et au fusain, se superposent pour former les taches sinueuses de ses compositions texturées. L’important, c’est que ces couches tactiles constituent bien plus qu’un fond passif : la chronologie de sa méthode fait de ces surfaces texturées et multicolores le point d’émergence de ses figures abstraites.
Les silhouettes nébuleuses de ces toiles sont en effet préfigurées par l’espace qui les entoure, fruit de la rencontre du hasard et de l’intention. La technique de McGrigg autorise une part d’imprévu : les formes des personnages sont ici déterminées par l’endroit où elle les voit se révéler à travers la superposition initiale des taches de couleur tourbillonnante. La confusion entre intérieur et extérieur - fondement de sa conceptualisation de The Beloved - est rendue visuellement par la porosité entre les personnages et leur environnement. L’interchangeabilité des matières qui en découle exprime le fait qu’ils ne sont pas tant similaires que faits de la même substance. Les tableaux mettent en œuvre une métaphysique Black qui contourne les barrières physiques sensément érigées entre les êtres et leur environnement. Essentiellement fondues à l’espace, ses figures spectrales s’identifient à leurs contours lumineux : traces floconneuses de blanc, contours vagues d’or saupoudré. Même si certaines ont l’aspect de personnages solitaires, la plupart sont accompagnées, faisant de cette série une expression très concrète des explorations auxquelles McGrigg se livre sur les manières d’être collectives et communautaires.
En s’éloignant du terrestre pour se tourner vers le céleste, McGrigg s’inscrit dans une lignée de gestes similaires que l’on retrouve dans la production culturelle noire. De Sun Ra à Octavia E. Butler, nombre d’artistes noirs de différentes disciplines ont cherché à quitter la sphère terrestre pour s’affranchir des contraintes de pouvoir, de considération et d’existence imposées par le suprématisme blanc. Et même si McGrigg ne s’inscrit pas clairement dans le mouvement afro-futuriste, sa pratique démontre un penchant certain pour des exercices imaginaires et formes de création spéculative qui s’en rapprochent, notamment en explorant à travers la cosmologie conceptuelle de sa peinture la façon dont les Noirs ont réussi à inventer de nouvelles manières d’être. Son procédé artistique s’approche de la création de mythes contemporains, ses tableaux s’offrant ainsi comme véhicules fabuleux d’une forme intentionnelle de narration visuelle.
In The Beloved déploie les aspects aquatiques d’une magie astrale qui est centrale dans la peinture de McGrigg. L’artiste active les liens chromatiques entre ciel et mer, la façon dont ces deux espaces inhabitables portent en eux le mystérieux et l’inconnu, tout en invitant à y poser un regard fantastique. Le récit conceptuel de l’artiste est lié aux mouvements fluides d’une temporalité cyclique ; ses peintures débordent d’un élan tournoyant renforcé par le dynamisme des personnages eux-mêmes et animé par une délicate impression de métamorphose constante. Certaines œuvres sont marquées par une certaine verticalité, surtout celles aux figures plus claires, mais leur structure spatiale est tout sauf rigide. Les tableaux de McGrigg dégagent une sensation de mouvement intérieur et extérieur, une impression qu’ils pourraient à tout instant se replier sur eux-mêmes pour imiter activement les cycles temporels qui les ont inspirés.
Son approche aqueuse du pigment et ses figures floues sont ce qui permet à ces toiles d’orchestrer une atmosphère profondément onirique et spéculative. Les surfaces veloutées, les couleurs incandescentes et les convergences sinueuses que l’artiste met en œuvre dans In The Beloved sont une expression visuelle de sa métaphysique personnelle de la Blackness. Tout cela concourt, en définitive, à faire paraitre les tableaux de McGrigg comme autant de vastes portails.

– Yasmina Price, writer, researcher and PhD student in the Departments of African American Studies and Film & Media Studies at Yale University.

In The Beloved is de meest recente toevoeging aan de visuele kosmologie van de interdisciplinaire kunstenaar Alexis McGrigg. Deze tentoonstelling van nieuwe werken, een opeenvolging van schilderkunstige choreografieën, verruimt het transcendente verhaal dat ze sinds 2015 verfijnt en uitbreidt. De verhalende architectuur van waaruit deze werken zijn ontwikkeld, gaan over het persoonlijk onderzoek van de kunstenaar naar een veelvormige, meervoudige interpretatie van Zwartheid. De praktijk van McGrigg omvat schilderen, tekenen, experimentele video’s en installatiekunst. Deze veelheid aan benaderingen wordt gekanaliseerd richting een reeks kunstzinnige oefeningen die weer rusten op een constellatie van de invloeden uit de schilderkunst, literatuur en muziek. De dynamische breedte van haar gekozen bronnen van informatie en media voor experimenten zijn cruciaal voor deze assemblage van schilderijen bij Almine Rech Brussel.
McGrigg beschouwt zichzelf als een multimedia-abstractionist. De serie werken weerspiegelt het brede net van referentiepunten die haar specifieke stijl van etherische picturale expressie doordringen. De werken verwijzen naar enkele van haar invloedrijke inspiratiebronnen, zoals de variabel bewerkte, met kleur bespatte oppervlakken van de lyrische abstracte schilder Sam Gilliam en het verrassende blauw van Yves Klein’s conceptuele pigmentaties. Met deze tentoonstelling heeft de kunstenaar haar vertrouwde kleurenpalet geïntensiveerd. Het diepe indigo, opvallende paars en turkoois, sporen van magenta en strooisels van goud die steeds opnieuw in haar werk terugkomen, hebben een fascinerende levendigheid. Textielkleurstoffen op canvas, gemengd met acryl en houtskool, zijn gelaagd om kronkelige vlekken en getextureerde composities te creëren. Cruciaal is dat deze tactiele coatings meer zijn dan een passieve achtergrond. De chronologie van haar methode is gebaseerd op dit getextureerde, veelkleurige oppervlak als de plaats van waaruit haar geabstraheerde figuren opduiken.
De wolkachtige silhouetten in deze schilderijen zijn inderdaad voorgevormd door de ruimte om hen heen, gecreëerd door een combinatie van toeval en intentie. De techniek van McGrigg laat een zekere mate van onvoorspelbaarheid toe, en de figuren worden bepaald door de plaats waar zij ze onthuld ziet worden via de aanvankelijke gelaagdheid van gevlekte, wervelende kleuren. De vermenging van binnen en buiten, die fundamenteel is voor haar conceptualisatie van ‘The Beloved’, wordt ook visueel weergegeven door de poreusheid tussen de figuren en wat hen omringt. De daaruit voortvloeiende uitwisselbaarheid van materialen toont dat ze niet simpelweg van vergelijkbare, maar van dezelfde materie zijn. De schilderijen maken gebruik van een Zwarte metafysica die veronderstelde fysieke barrières tussen levende wezens en hun omgeving omzeilt. Haar spectrale figuraties, constitutief verwerven met hun ruimte, zijn herkenbaar aan hun lichtgevende contouren: troebele sporen van wit en losse contouren van goudstof. Hoewel enkele van hen als solitaire figuren verschijnen, hebben de meeste gezelschap, wat deze serie maakt tot een weergave van McGrigg’s onderzoek naar collectieve en gemeenschappelijke manieren van zijn.
McGrigg wendt zich af van het aardse en richt zich op het hemelse. Daarmee plaatst ze zich in een lijn van soortgelijke handelingen van Zwarte culturele productie. Van Sun Ra tot Octavia E. Butler, Zwarte kunstenaars die met verschillende materialen werken, hebben zich losgemaakt van de aardse sferen als manier om de dominante wit-racistische termen van macht, waardering en bestaan af te wijzen. Hoewel McGrigg niet definitief binnen het afrofuturisme wordt gepositioneerd, verlevendigt haar praktijk op vergelijkbare manieren een gerichtheid op fantasierijke oefeningen en vormen van speculatieve creatie. Via haar conceptuele kosmologie van schilderijen experimenteert ze met de manieren waarop Zwarte mensen de taak op zich hebben genomen om alternatieve manieren van zijn te bedenken. Haar werk is in sterke mate een proces van hedendaagse mythevorming, waarbij haar schilderijen dienen als voertuig voor een fabeltechniek die deze schilderijen tot een opzettelijke vorm van visuele storytelling maakt.
In The Beloved demonstreert de aquatische kwaliteit van de astrale goocheltrucs die McGrigg’s schilderijen karakteriseren. De kunstenaar activeert de manieren waarop lucht en zee chromatisch verbonden zijn, evenals hoe beide voor mensen onbewoonbare ruimtes een valentie van het geheimzinnige en het onbekende herbergen – en een daarmee samenhangende uitnodiging tot een fantasierijk voorstellen. Het conceptuele narratief van de kunstenaar is gebonden aan de vloeibare bewegingen van een cyclische temporaliteit. De schilderijen hebben een roterend elan, ondersteunen de dynamiek van de figuren zelf, bezield door een delicaat gevoel van constante metamorfose. Hoewel er een verticaliteit in de werken schuilt, met name die met duidelijker figuren, zijn dit geen rigide ruimtelijke condities. De schilderijen van McGrigg bevatten een gevoel van binnenwaartse en buitenwaartse beweging, met de indruk dat ze zichzelf zouden kunnen opvouwen en de tijdelijke cycli waarop ze zijn geïnspireerd actief zouden kunnen nabootsen.
De waterige methode van haar pigmentaties en nevelige figuraties zijn cruciaal voor de dromerige atmosfeer van speculatie die deze schilderijen oproepen. Met de fluweelzachte oppervlakken, gloeiende kleuren en kronkelige convergenties van In The Beloved brengt de kunstenaar de metafysica van Zwartheid visueel over. Uiteindelijk zijn de schilderijen van McGrigg expansieve portalen. – Yasmina Price, writer, researcher and PhD student in the Departments of African American Studies and Film & Media Studies at Yale University.