The Wall: Eliot Greenwald

Eliot Greenwald on view at The Wall, Almine Rech Brussels, until February 24, 2024.

Within the irregular curved shapes of Eliot Greenwald’s paintings are captivating landscapes filled with improbable plant formations, doubled planets in the sky, and the body of a car that stretches and morphs.  For Greenwald’s latest body of ‘Night Car’ paintings, however, a new structure emerges, Flabby Saturn, a stationary structure resembling the colossal planet Saturn which seems to have lost its traditional spherical shape with a ring and become less certain. This structure has been removed from the cosmos, entangled with flora, and therefore married with the landscape itself.  All that is witnessed or imagined is vulnerable to drastic reevaluation.

This new addition to his imagined world, in the form of ‘Flabby Saturn’, revealed itself to Greenwald during a time of intense introspection. Through drawing intuitively,  he created some sketches of what the highly characterized and distinct planet, Saturn, would look like if it were scientifically reinterpreted and found to be shaped quite unlike any other cosmic body.  Fascinated by the complexity of natural phenomena and the astounding regenerative qualities of  human perception, he began exploring the visual representation of this absurd idea.

Additionally, in works such as Understudy (1-4), he offers a perspective that has not been seen before. Tree tops create a dense canopy line that seems to bisect the canvas completely, obstructing the connection between land and sky. The disconnection represented in these works contrasts the entanglement represented in others.

Greenwald’s unusual educational background, far off the beaten path of art history, reflects an interest in traditional areas of study but decidedly lands in a place that values the ocean of collective imagination equally to that of rigorous traditional modes education. In this way, Greenwald has decided to distance himself from pre-established labels, preferring to ground his work in a solid conceptual approach that is the product of synergy between art and science, creating a portal to worlds both familiar and uncertain.

- Milena Oldfield, researcher

Les courbes irrégulières qui caractérisent la peinture d’Eliot Greenwald regorgent de paysages fascinants remplis de formations végétales improbables, de planètes jumelles au firmament, voire d’une carrosserie de voiture qui s’étire et se transforme. Dans Night Car, sa dernière série de tableaux, on voit émerger une nouvelle structure : Flabby Saturn, élément stationnaire qui rappelle Saturne, planète géante qui semble ici avoir perdu sa forme classique de sphère entourée d’anneaux pour devenir plus incertaine. La structure a été prélevée dans le cosmos, mêlée à la flore, mariée au paysage lui-même. Tout ce qui est observé ou imaginé reste sujet à une réévaluation totale.

Nouveau-venu dans l’univers imaginaire de Greenwald, ce Flabby Saturn se révèle à lui lors d’une phase d’intense introspection. Il dessine intuitivement quelques croquis de l’aspect que prendrait Saturne, planète aux caractéristiques aisément identifiables, si elle venait à être scientifiquement réinterprétée pour prendre une forme ne ressemblant à aucun autre corps céleste. Fasciné par la complexité des phénomènes naturels et les étonnantes propriétés régénératrices de la perception humaine, il commence alors à explorer les représentations visuelles de cette idée absurde.

A travers des œuvres comme Understudy (1-4), Greenwald nous propose aussi une perspective inédite : ici, la cime des arbres forme une canopée dense, une ligne qui semble couper la toile en deux pour masquer le lien entre la terre et le ciel. La rupture dépeinte dans ces toiles s’oppose fortement à l’enchevêtrement que l’on trouve dans d’autres.

Le parcours d’apprentissage atypique d’Eliot Greenwald, loin des sentiers battus de l’histoire de l’art, démontre un intérêt pour les disciplines classiques ; pour autant, il attache autant d’importance à l’immensité de l’imaginaire collectif qu’à la rigueur des enseignement traditionnels. C’est qu’il refuse de se laisser coller une étiquette, préférant ancrer son travail dans une approche conceptuelle solide, fruit de la synergie entre art et science, pour ouvrir un portail vers des mondes à la fois familiers et incertains.

– Milena Oldfield, researcher

In de onregelmatig gebogen vormen van Eliot Greenwald’s schilderijen zien we fascinerende landschappen vol onwaarschijnlijke plantenformaties, dubbele planeten aan de hemel en de carrosserie van een auto die zich uitstrekt en van vorm verandert. In de nieuwste reeks ‘Night Car’-werken van Greenwald verschijnt echter een nieuwe constructie, Flabby Saturn, een stationaire structuur ogend als de kolossale planeet Saturnus die zijn traditionele ronde vorm met ring lijkt te zijn verloren en minder zeker is geworden. Deze structuur is verwijderd uit de kosmos, verstrengeld met planten en dus verbonden met het landschap zelf. Alles wat wordt waargenomen of voorgesteld, is kwetsbaar voor een drastische herevaluatie.

Deze nieuwe toevoeging aan zijn bedachte wereld, in de vorm van ‘Flabby Saturn’, onthulde zich aan Greenwald op een moment van intensieve introspectie. Door intuïtief te tekenen, creëerde hij enkele schetsen die lieten zien hoe de karakteristieke en onderscheidende planeet Saturnus eruit zou zien als deze wetenschappelijk zou worden geherinterpreteerd en geheel anders van vorm zou blijken te zijn dan elk ander kosmisch lichaam. Gefascineerd door de complexiteit van natuurlijke verschijnselen en de verbluffende regeneratieve kwaliteiten van de menselijke perceptie begon hij de visuele weergave van dit absurd idee te onderzoeken.

Daarnaast biedt hij in werken als Understudy (1-4) een perspectief dat nooit eerder is gezien. Boomtoppen creëren een lijn van dicht gebladerte dat het doek volledig in tweeën lijkt te splijten, waardoor de verbinding tussen land en hemel wordt belemmerd. De ontkoppeling die in deze werken wordt verbeeld, staat in contrast met de verstrengeling die in andere zichtbaar is.

De ongebruikelijk opleidingsachtergrond van Greenwald, ver verwijderd van het gebaande pad van de kunstgeschiedenis, weerspiegelt een interesse voor traditionele onderzoeksgebieden, maar eindigt gedecideerd op een plek die de oceaan van collectieve verbeelding evenzeer waardeert als die van strenge traditionele onderwijsvormen. Op deze manier heeft Greenwald besloten zich te distantiëren van bestaande etiketten. Hij geeft er de voorkeur aan zijn werk te baseren op een robuuste conceptuele benadering die het product is van synergie tussen kunst en wetenschap, waarmee hij een portaal schept naar werelden die zowel vertrouwd als onzeker zijn.

– Milena Oldfield, researcher