Umar Rashid If there's been a way to build it, There'll be a way to destroy it, Things are not all that out of control. L'époque Totalitaire part one.

Almine Rech Brussels is pleased to present Los Angeles-based artist Umar Rashid's second solo exhibition with the gallery, on view from from November 16, 2023 to January 13, 2024.

After Rashid’s last multi-part series of international exhibits (Ancien Regime Change Parts 1-6) , this new exhibit traces Frengland’s surviving revolutionary leaders as they inevitably fall from grace, transitioning from rebel freedom fighters to totalitarian despots and greedy warlords.

The year is 1799, and we follow three former revolutionaries who will become the co-consuls for the Frenglish Republic. There is Lucien—a passionate orator with an even greater passion for violence, Charles—a military commander who is skilled in war, yet not not in charisma, and Captain Tarek—a Turkish Greek raised in France who loathes the Holy Roman Empire (a supreme obstacle to domination) almost as much as his sworn enemy the Mamluks (for killing his family in Egypt). This rugged crew comprises key characters who will help to transition the Frenglish Republic to a true Empire.

Umar Rashid (also known as Frohawk Two Feathers) is a master storyteller and epic trickster, using historical events as jumping-off points to retell, respin, and reimagine history. In this installment of his imagined Frengland (existing in a revisionist world where France and England unified), Rashid explores the Napoleonic rise of these three Frenglish leaders as they face an onslaught of unexpected enemies, including both a coalition of Prussian, Austrian, Russian, and Ottoman forces on the ground and a rebel force in space, known as CONTROL.

In this sense, If there's been a way to build it plays out in multiple locales, ranging from the European continent to Egypt, to space, to the Subcontinent. While his works have an underlying humor, it is a biting one, as Rashid critiques the nature of history repeating itself as something that seems bound and fated. This is clear in just a few of his descriptions in this saga’s installment: "Here, we begin to see the emergence of a new kind of leader, yet with old world designs" ”and "The revolutionary zeal has slowly turned into empire as usual " [emphasis added]. Rashid is both a verbal and visual narrator in this way, laying the groundwork for a new historical narrative that has seemingly both already been written one hundred times over and, yet, unwritten in this specific manner.

Indeed, Rashid notes that “the lines are blurred” in this installment, and yet this could be the theme for his ongoing epic. In the Frenglish Empire, the lines between history, historiography (or the telling of history), icons, iconicity, and icon-making, are all blurred. Rashid references a conglomeration of popular culture, historical figures, and musical references, so that a kind of cultural zeitgeist is deeply embedded within his paintings, drawings, and sculptures. For instance, Rashid has taken the first clause of the title of this exhibit from a Stereolab song called "Crest". ” He references the song, while simultaneously imbuing it with new and complex meanings.

In one work, Janet Jackson is pictured in outer space, as she fights alongside her crew (Rhythm Nation) to wrestle away control from a group seeking to dominate all life on Earth (aptly called CONTROL). Rashid’s titles, both of his works and shows, are often lengthy and riddled with pop culture references as well. They are both humorous and informative —signposts for viewers to help them dig their teeth into the world of Frengland and to understand some of Rashid’s intentional take-aways.

Rashid’s weaving of stories is epic and Afrofuturist, as he plays with the changing constructs of race across and through time. Through his monumental paintings, he takes viewers back in time to ancient Egypt (through allusions to the winged sun or Horus and Anubis, two principal gods—of war and of the dead, respectively, and who are depicted with a human body and falcon head or dog head, respectively) and into an unknown future in an intergalactic battle in outer space (with untold and unclear ramifications), all while both reinterpreting and reenvisioning the past to explore the very present in which we live.

In his book Time Travel in the Latin American and Caribbean Imagination: Re-reading History , Rudyard J. Alcocer spoke to the use of time travel as a literary device that can implement actual change in our living world. Alcocer argued that sometimes “the only possible remedy for historically profound social ills seems to lie in—or be informed by—the fictional mechanism of time travel. A related notion is that however difficult this may be to ascertain or measure, fiction can provide templates for the actual creation of a different world. "In this way, it seems that Rashid employs time travel as an artistic device for our world, visually exploring both the past and future in order to comment upon and explore new presents. Indeed, Elana Gomel has asserted that“[t]ime travel enables agency, which is predicated on the ability to choose between several alternatives." So too, Rashid offers viewers such agency and choice in the hyperpresent now. With Lucien, Charles, and Captain Tarek at the helm, Rashid continues to grow and expand the complexities of the Frenglish Empire and to trouble our very own understanding of the heroes and pitfalls of history.

— Ellen C. Caldwell, art historian, writer, and professor.

Almine Rech Bruxelles a le plaisir de présenter la deuxième exposition solo de l’artiste Umar Rashid, basé à Los Angeles, qui aura lieu du 16 novembre 2023 au 13 janvier 2024. 

Dans la continuité de sa récente série multiforme d’expositions internationales (Ancien Regime Change, Parts 1 - 6), cette nouvelle exposition d’Umar Rashid retrace l’inévitable déchéance des chefs révolutionnaires de la Frangleterre, combattants de la liberté devenus despotes avides et ivres de guerre.

Nous sommes en 1799, sur les pas de trois anciens révolutionnaires qui deviendront co-consuls de la République franglaise. Il y a Lucien, tribun passionné qui nourrit une passion encore plus dévorante pour la violence ; il y a Charles, chef militaire doué pour la guerre mais dénué de charisme ; et il y a le capitaine Tarek, Grec de Turquie élevé en France qui déteste le Saint Empire romain germanique (obstacle suprême à sa domination) presque autant que ses ennemis jurés, les Mamelouks (qui ont massacré sa famille en Egypte). Cet attelage improbable est composé de personnages forts qui vont faire de la République franglaise un véritable empire.

Umar Rashid (qui se fait aussi appeler Frohawk Two Feathers) est un formidable conteur, un maître de l’illusion qui sait se servir d’événements historiques comme tremplins pour reraconter, réviser et réinventer l’histoire. Dans ce nouvel épisode de sa Frangleterre fantasmée (uchronie où la France et l’Angleterre ont fusionné), l’artiste explore l’évolution napoléonienne des trois dirigeants franglais confrontés aux assauts d’ennemis inattendus : une coalition de forces prussiennes,  autrichiennes, russes et ottomanes sur terre, mais aussi une force rebelle dans l’espace, appelée CONTROL.

If there’s been a way to build it se déroule ainsi dans des lieux multiples, du continent européen à l’Égypte, en passant par l’espace et le sous-continent indien. Le travail de Rashid est plein d’humour, mais c’est un humour acerbe qu’il emploie pour critiquer l’essence même de l’Histoire dont le destin est de se répéter inéluctablement. Il le dit clairement dans certaines descriptions de cet épisode de la saga : « Ici, on commence à voir émerger des leaders d’un nouveau genre, mais animés par des desseins de l’ancien monde » ou « Le zèle révolutionnaire s’est lentement transformé en empire, comme d’habitude [[nous soulignons]. Rashid se fait ainsi narrateur à la fois oral et visuel : il jette les bases d’un nouveau récit historique qui semble avoir déjà été écrit cent fois, et pourtant jamais de cette manière si particulière.

Et de fait, Rashid fait remarquer que « les lignes sont floues » dans cet épisode ; ce pourrait être le sujet de sa longue épopée. Dans l’Empire franglais, les frontières entre l’histoire, l’historiographie (la narration de l’histoire), les icônes, l’iconicité et la création d’icônes restent floues. Rashid puise dans un grand mélange de culture populaire, de personnages historiques et de références musicales : une sorte d’air du temps culturel imprègne fortement ses peintures, dessins et sculptures.

Il tire par exemple la première partie du titre de l’expo d’un morceau de Stereolab intitulé "Crest". Il le cite et lui confère un sens nouveau et complexe. Dans "Rhythm Nation", on voit Janet Jackson et son équipe combattre dans l’espace un groupe qui cherche à dominer toute vie sur terre (appelé CONTROL, comme il se doit). Les titres que Rashid donne à ses œuvres ou ses expositions sont souvent à rallonge, et truffés de références à la pop culture. Ils sont à la fois humoristiques et pédagogiques, pour aider le regardeur à plonger dans l’univers de la Frangleterre et à comprendre les messages clés de  l’artiste. Rashid tisse une toile de récits épiques et afro-futuristes. Il joue ici avec les constructions mouvantes du concept de race dans et à travers le temps. Ses toiles monumentales font voyager le regardeur dans le temps, de l’Égypte ancienne (il évoque le soleil ailé ou Horus et Anubis, respectivement dieux de la guerre et des morts, représentés avec un corps humain et une tête de faucon pour l’un et de chien pour l’autre) jusqu’à un futur indéfini, au cœur d’une bataille spatiale intergalactique riche en ramifications vaguement suggérées. Ce faisant, il réinterprète et repense le passé pour explorer le présent dans lequel nous vivons.

Dans son livre Time Travel in the Latin American and Caribbean Imagination: Re-reading History, Rudyard J. Alcocer évoque le voyage dans le temps comme dispositif littéraire susceptible d’entrainer des changements réels dans notre monde vivant. Alcocer soutient que, parfois, « le seul remède possible aux maux historiquement profonds de la société pourrait venir de - ou être informé par - le mécanisme fictionnel du voyage dans le temps. Dans le même ordre d’idées, et aussi difficile que cela puisse être à vérifier ou à mesurer, la fiction peut fournir des modèles pour la création concrète d’un monde différent ». On dirait donc que Rashid emploie le voyage dans le temps comme dispositif artistique dans notre monde pour explorer visuellement le passé comme le futur et proposer un commentaire et un regard sur de nouveaux présents. L’auteure Elana Gomel affirme de même que « [le voyage dans le temps autorise le libre arbitre, qui repose sur la capacité de choisir entre différentes alternatives ». Et Umar Rashid lui aussi propose désormais au regardeur ce libre arbitre et cette faculté de choix dans l’hyper-présent.

En plaçant Lucien, Charles et le capitaine Tarek à la barre, Rashid continue à explorer et développer les complexités de l’Empire franglais pour troubler à nouveau notre regard sur les héros et les pièges de l’Histoire.

— Ellen C. Caldwell, historienne de l'art, écrivain et professeur.

Almine Rech Brussel presenteert de tweede solotentoonstelling van de kunstenaar Umar Rashid uit Los Angeles, die zal plaatsvinden van 16 november 2023 tot 13 januari 2024.

Na Rashid’s laatste meerdelige serie van internationale tentoonstellingen (Ancien Regime Change Parts 1-6 ) volgt deze nieuwe tentoonstelling de overlevende revolutionaire leiders van Frengeland terwijl ze onvermijdelijk uit de gratie raken, en transformeren van vrijheidsstrijders in totalitaire despoten en hebzuchtige krijgsheren.

Het is het jaar 1799 en we volgen drie voormalige revolutionairen die medeconsuls voor de Frengelse Republiek worden. We maken kennis met Lucien, een gepassioneerde redenaar met een nog grotere passie voor geweld, Charles, een militaire commandant die bekwaam is in oorlogvoering, maar weinig charisma heeft, en kapitein Tarek, een Turkse Griek die is opgegroeid in Frankrijk en bijna net zo walgt van het Heilige Romeinse Rijk (een oppermachtig obstakel voor overheersing) als van zijn gezworen vijanden de Mammelukken (die in Egypte zijn familie hebben vermoord). Dit ruige team bestaat uit belangrijke personages die zullen helpen de Frengelse Republiek om te vormen tot een waar imperium.

Umar Rashid (ook bekend als Frohawk Two Feathers) is een meester-verhalenverteller en een epische bedrieger, die historische gebeurtenissen gebruikt als startpunt om de geschiedenis opnieuw te vertellen, te vervormen en te herscheppen. In deze versie van het door hem bedachte Frengeland (dat bestaat in een revisionistische wereld waarin Frankrijk en Engeland één zijn geworden), verkent Rashid de napoleontische opkomst van deze drie Frengelse leiders terwijl ze worden geconfronteerd met een aanval van onverwachte vijanden, waaronder zowel een coalitie van Pruisische, Oostenrijkse, Russische en Ottomaanse troepen op de grond als een rebellenmacht in de ruimte die bekend staat als CONTROL.

If there's been a way to build it speelt zich dus af op meerdere locaties, variërend van het Europese continent tot Egypte en van de ruimte tot het Subcontinent. Terwijl er een onderliggende humor in zijn werk verborgen zit, heeft deze iets scherps; Rashid bekritiseert de aard van de geschiedenis, die zich lijkt te herhalen als iets wat begrensd en voorbestemd lijkt.  Die blijkt duidelijk uit enkele zinnen in deze aflevering van het verhaal: “Hier beginnen we de opkomst van een nieuw type leider te zien, echter volgens de ontwerpen van de oude wereld ” en “De revolutionaire geestdrift is langzaam veranderd in imperium as usual ” [nadruk toegevoegd]. Rashid is zowel een verbale als een visuele verteller, die het fundament legt voor een nieuw historisch narratief dat al honderden keren geschreven lijkt te zijn en toch nog nooit op deze specifieke manier is opgetekend.

Rashid merkt inderdaad op dat in deze aflevering 'de lijnen zijn vervaagd’, wat het thema van dit doorlopende epos zou kunnen zijn. In het Frengelse imperium zijn de lijnen tussen geschiedenis, historiografie (ofwel geschiedschrijving), iconen, iconiciteit en het maken van iconen allemaal vervaagd. Rashid speelt met een samenraapsel van populaire cultuur, historische figuren en muzikale verwijzingen, wat maakt dat een soort culturele zeitgeist diep is verankerd in zijn schilderijen, tekeningen en beeldhouwwerken. Zo heeft Rashid het eerste deel van de titel van deze tentoonstelling bijvoorbeeld overgenomen uit ‘"Crest", een liedje van Stereolab. Hij verwijst naar het liedje en doordrenkt het tegelijkertijd met nieuwe, complexe betekenissen. In één werk wordt Janet Jackson uitgebeeld in de ruimte terwijl ze samen met haar bemanning "Rhythm Nation" vecht tegen een groep die ernaar streeft al het leven op aarde te domineren (en de toepasselijke naam CONTROL draagt). De titels van Rashid, zowel van zijn werken als van zijn tentoonstellingen, zijn vaak lang en doordesemd van verwijzingen naar de popcultuur. Ze zijn zowel humorvol als informatief, als wegwijzers die toeschouwers inzicht geven in de wereld van Frengeland en helpen bij het begrijpen van de lessen die Rashid opzettelijk in zijn werken verwerkt.

Deze verweving van verhalen door Rashid is episch en afrofuturistisch, want hij speelt met de veranderende denkbeelden over ras door de tijd heen . Via zijn monumentale schilderijen neemt hij toeschouwers mee terug in de tijd naar het oude Egypte (via toespelingen op de gevleugelde zon of Horus en Anubis, twee belangrijke goden van respectievelijk oorlog en de dood, die worden afgebeeld met een menselijk lichaam en respectievelijk een valken- of hondenkop) en naar een onbekende toekomst tijdens een intergalactische strijd in de ruimte (met onbekende en onduidelijke gevolgen), dat alles terwijl hij het verleden herinterpreteert en het zich opnieuw voorstelt om het ‘nu’ waarin we leven te verkennen.

In zijn boek Time Travel in the Latin American and Caribbean Imagination: Re-reading History bespreekt Rudyard J. Alcocer het gebruik van tijdreizen als literair instrument dat daadwerkelijk verandering in de wereld der levenden kan bewerkstelligen. Alcocer redeneert dat in sommige gevallen “de enige mogelijke remedie voor historisch diepgewortelde maatschappelijke kwalen lijkt te schuilen in — of te worden geïnspireerd door — het fictieve mechanisme van tijdreizen. Een verwant idee is dat fictie, hoe moeilijk dit ook vast te stellen of te meten is, modellen kan verschaffen voor het daadwerkelijk scheppen van een andere wereld”. In deze zin lijkt Rashid tijdreizen te gebruiken als een artistiek instrument voor onze wereld, waarmee hij het verleden en de toekomst visueel verkent om nieuwe ‘hedens’ te becommentariëren en te verkennen. Elana Gomel stelt immers dat “tijdreizen keuzevrijheid mogelijk maakt, in de vorm van het vermogen om te kiezen tussen meerdere alternatieven”. Rashid biedt de toeschouwer deze keuzevrijheid nu, in het ‘hyper-heden’.

Met Lucien, Charles en kapitein Tarek aan het roer blijft Rashid de complexiteiten van het Frengelse imperium uitbreiden en uitwerken en ons eigen begrip van de helden en valkuilen van de geschiedenis verstoren.

— Ellen C. Caldwell, kunsthistoricus, schrijver en professor