Roby Dwi Antono That Peculiar

Almine Rech is pleased to announce That Picular a solo exhibition by Indonesian artist Roby Dwi Antono on view from 8 March 2023 - 8 April 2023.

That Peculiar comprises twenty-seven new works on canvas and paper, debuting a new series featuring strange creatures that appear both humanoid and alien (all works 2023). Roby began the series by looking at images of kaiju—monsters that appear in Japanese science fiction movies—from blockbuster Japanese films such as Godzilla and Ultraman. But while these science fiction films depicted monsters attacking large metropolises, Roby used them as a departure point to instead dream up creatures, from memory and imagination, that don’t threaten the viewer. They evoke balance and healing in a peaceful setting—non-threatening, almost Zen. In soft, aquatic colors with flashes of jewel tones, Roby’s creatures appear to have heads with arms akimbo, and two feet planted on the ground. Each of the creatures, composed as vertically symmetrical, appear standing at the central foreground of the composition, with a strict horizon line in the background.

In a departure from Roby’s signature imagery of children with giant eyes (a trio—Asa, Binar, and Elea—makes an appearance in the show), the artist’s new creatures have no eyes at all. They present themselves with an aura of blind knowingness. They embody more than they perceive, vessels of arcane wisdom.

The kaiju paintings comprise both organic and mystical imagery, a coexistence of idealism and materialism. Multiple paintings—Piteron, Chimetra, Luto, and Gargantuma—depict two floating orbs, one light and one dark, to symbolize the light and dark sides of the moon, or the balance of yin and yang. Alternatively, Roby’s kaiju also take forms from plant life. Rijoron takes after a jasmine flower, Orchibara is based on an orchid, and Nephentus is inspired by the Kantong Semar, a tropical insect-eating plant.

Each creature is part plant, part kaiju, part human. Several of the figures might appear sliced, with their curiously human-like insides fully on display. Ortigan is sliced horizontally, as if for an autopsy, with an orb-like egg rising from its groin, symbolizing birth. For Roby, plant forms share visual puns and rhymes with humanoid vulvas, which the artist uses as a symbol of birth. At the center of the creature in Kotekaro is a child’s nose and mouth—the only explicitly human figure in the series—but whose eyes are covered by what can appear simultaneously as flower petals or a vulva.

Regarding these humanoids, the viewer may feel identification and alienation, familiarity and estrangement, holding two opposing sentiments at once but without conflict. Rather than recoiling, the viewer is invited to identify and disidentify with the figures in a space of open curiosity, the way a child might be fascinated and charmed by dinosaurs. In We Are There Together, Roby arranges several characters from other paintings in an ensemble that figures a model of collectivity in harmony.

The paintings are intended to have a healing, restorative effect: balance. This induced act of empathy—an imaginary projection of a subjective state onto an object—is central to the engagement these paintings provoke, invoking a therapeutic process. Instead of repressing the strangeness within ourselves, the paintings ask the viewer to resist the instinct to shun the foreign and the alien, and confront the inherent incommensurability within the human subject by making peace with the strangeness in an encounter with an other.

- Geoffrey Mak, author and freelance journalist

"YANG ASING ITU (THAT PECULIAR..)" regroupe vingt-sept nouvelles œuvres sur toile et papier, origine d’une nouvelle série mettant à l’honneur d’étranges créatures mi- humanoïdes, mi- extraterrestres (toutes de 2023). Roby a initié sa série en observant des images de kaiju, ces monstres des films de science-fiction japonais comme les blockbusters Godzilla ou Ultraman. Au cinéma, on voit ces monstres ravager des grandes villes : Roby s’en sert au contraire pour imaginer des créatures, issues de sa mémoire ou inventées, qui ne menacent aucunement le regardeur. Elles évoquent plutôt équilibre et apaisement, dans un cadre tranquille, rassurant, presque zen. Avec leurs couleurs délicates et aquatiques, relevées d’éclats de tons précieux, les créatures de Roby semblent avoir des têtes, mains sur les hanches, pieds fermement plantés au sol. Chaque créature, figurée dans une symétrie verticale, apparait debout au premier plan central de la composition, une ligne d’horizon nette en arrière-plan.

En rupture avec les images d’enfants aux yeux énormes auxquelles Roby nous avait habitués (un trio - Asa, Binar et Elea - fait toutefois une apparition dans l’expo), les nouvelles créatures de l’artiste n’ont pas d’yeux du tout. Elles se présentent à nous entourées d’une aura de connaissance aveugle. Elles incarnent plus qu’elles ne perçoivent, réceptacles de sagesse ésotérique.

Les peintures kaiju font appel à une iconographie à la fois organique et mystique, coexistence d’idéalisme et de matérialisme. Plusieurs d’entre-elles - Piteron, Chimetra, Luto et Gargantuma - figurent deux sphères flottantes, une claire et une obscure, symboles des deux faces de la lune ou de l’équilibre du yin et du yang. Ailleurs, les kaiju de Roby prennent aussi des formes issues de la vie végétale : Rijoron s’inspire d’une fleur de jasmin, Orchibara évoque une orchidée, alors que Nephentus rappelle le Kantong Semar, une plante carnivore des tropiques.

Chaque créature est mi- végétale, mi- kaiju, mi- humaine. Certaines sont présentées en coupe, leurs entrailles curieusement humaines entièrement exposées au regard. Ortigan est tranché horizontalement, comme pour une autopsie ; un œuf sphérique s’élève de son aine, symbolisant la naissance. Chez Roby, les formes végétales sont comme autant de clins d’œil visuels à ces vulves humanoïdes que l’artiste utilise comme symbole de la fécondité. Au cœur de la créature de Kotekaro, on perçoit le nez et la bouche d’un enfant - seule figuration explicitement humaine de la série – même si les yeux sont masqués par ce qui ressemble à la fois à des pétales de fleurs ou à une vulve.

Dans ces créatures humanoïdes, le regardeur pourra ressentir à la fois identification et aliénation, familiarité et éloignement, sentiments contraires mais pourtant sans conflit. Plutôt qu’à un mouvement de recul, le regardeur est incité à s’identifier / se désidentifier avec les figures dans un espace de curiosité ouverte, un peu comme un enfant peut être fasciné et séduit par les dinosaures. Dans We Are There Together, Roby dispose plusieurs personnages issus d’autres œuvres dans un arrangement qui évoque un modèle de vie collective en harmonie.

Ces tableaux se donnent une vocation curative, réparatrice, à travers l’équilibre. Ce geste induit d’empathie - projection imaginaire d’un état subjectif sur un objet - est au cœur du rapport auquel ces œuvres invitent en faisant appel à un procédé quasi-thérapeutique. Au lieu de réprimer l’étrangeté qui est en nous, les peintures nous demandent de résister à notre désir instinctif de rejeter l’étranger, l’inconnu, d’affronter l’incommensurabilité inhérente au sujet humain en acceptant l’étrangeté de notre rencontre avec l’autre.

- Geoffrey Mak, author and freelance journalist

‘YANG ASING ITU (THAT PECULIAR..)’ bestaat uit zevenentwintig nieuwe werken op canvas en papier, de start van een nieuwe serie vol vreemde wezens die zowel mensachtig als buitenaards lijken (alle werken 2023). Roby begon aan zijn serie door te kijken naar afbeeldingen van kaiju, monsters die verschijnen in Japanse sciencefictionfilms, waaronder blockbusters als Godzilla en Ultraman. Maar terwijl deze sciencefictionfilms monsters afschilderen die grote metropolen aanvallen, gebruikt Roby ze als vertrekpunt om wezens te bedenken, vanuit zijn geheugen en fantasie, die de toeschouwer niet bedreigen. Ze creëren balans en genezing in een vredige omgeving, die haast zen is. In zachte, aquatische kleuren met hier en daar heldere juweeltinten lijken Roby’s wezens te bestaan uit hoofden met uitstekende ellebogen en twee voeten op de grond geplant. Elk van de wezens, samengesteld als verticaal symmetrisch, verschijnt op de centrale voorgrond van de compositie, met een strakke horizonlijn op de achtergrond.

Anders dan in Roby’s kenmerkende afbeeldingen van kinderen met enorme ogen (het trio Asa, Binar en Elea verschijnt ook in deze tentoonstelling), hebben de nieuwe wezens van de kunstenaar helemaal geen ogen. Ze presenteren zich met een aura van blind weten. Ze belichamen meer dan ze waarnemen, als dragers van een geheimzinnige wijsheid.

De kaiju-schilderijen bevatten zowel organische als mystieke beeldtaal, een co-existentie van idealisme en materialisme. Meerdere werken – Piteron, Chimetra, Luto en Gargantuma – tonen twee zwevende bollen, de één licht en de ander donker, om de lichte en donkere kanten van de maand of het evenwicht tussen yin en yang te symboliseren. Soms nemen Roby’s kaiju ook vormen uit de plantenwereld aan. Rijoron lijkt op een jasmijnbloem, Orchibara is gebaseerd op een orchidee en Nephentus is geïnspireerd op de Kantong Semar, een tropische insectenetende plant.

Elk wezen is gedeeltelijk plant, gedeeltelijk kaiju, gedeeltelijk mens. Verscheidene figuren lijken doormidden te zijn gesneden, met hun merkwaardige mensachtige binnenkant volledig blootgelegd. Ortigan is horizontaal opengesneden, als voor een autopsie, terwijl een stralend rond ei opstijgt vanuit de liesstreek als symbool van een geboorte. Voor Roby delen plantaardige vormen visuele grapjes en rijmpjes met mensachtige vulva’s, die de kunstenaar gebruikt als symbool voor geboorte. In het midden van het wezen in Kotekaro zien we de neus en mond van een kind – de enige expliciet menselijke figuur in deze serie – maar waarvan de ogen zijn bedekt door iets wat zowel op bloemblaadjes als een vulva lijkt.

Tegenover deze mensachtigen kan de toeschouwer identificatie en vervreemding voelen, vertrouwdheid en verwijdering, twee sentimenten die gelijktijdig worden ervaren, maar zonder onderling conflict. In plaats van terug te deinzen, wordt de toeschouwer uitgenodigd zich te identificeren en disidentificeren met de figuren in een ruimte van open nieuwsgierigheid, zoals een kind gefascineerd en gecharmeerd kan zijn door dinosaurussen. In We Are There Together rangschikt Roby verscheidene personages uit andere schilderijen in een geheel dat een model van collectiviteit in harmonie vormt.

De schilderijen zijn bedoeld om een helend, herstellend effect te hebben: evenwicht. Deze teweeggebrachte daad van empathie, een imaginaire projectie van een subjectieve toestand op een voorwerp, staat centraal in de betrokkenheid die deze schilderijen oproepen, met als doel een therapeutisch proces in gang te zetten. In plaats van de vreemdheid in onszelf te onderdrukken, vragen de schilderijen de toeschouwer weerstand te bieden aan het instinct om het vreemde en onbekende te mijden, en het hoofd te bieden aan de inherente onvergelijkbaarheid binnenin het menselijk subject door vrede sluiten met de vreemdheid in een ontmoeting met een ander.

- Geoffrey Mak, author and freelance journalist